Art déco
Mija blisko 100 lat od słynnej Międzynarodowej Wystawy Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego, która odbyła się w Paryżu w 1925 r. Zgromadzono tam największą ilość przedmiotów użytkowych oraz dzieł sztuki charakterystycznych dla nowego stylu w sztuce, jakim było Art déco. Szczyt popularności Art déco szacuje się na lata 1919 – 1939 XX wieku, obowiązywał on, jak to się dzieje w przypadku tak szeroko zdefiniowanego kierunku w architekturze, malarstwie, grafice oraz architekturze wnętrz.
Art déco powstało jako zaprzeczenie bogactwu form, linii i ornamentyki secesji, a jednak gdyby nie ona zapewne styl ten byłby czymś zupełnie innym. Koniec I wojny światowej jawił się jednocześnie jako początek nowego świata, w którym nowoczesne projektowanie uwzględniało już wpływ przedmiotów na otoczenie człowieka.
Art déco zainspirowało się długą tradycją europejską, kulturą Dalekiego Wschodu oraz Starożytnym Egiptem. W projektowaniu wnętrz styl ten preferował harmonię i symetrię. Meble, dekorowane fornirem, o zgeometryzowanych kształtach i liniach wyróżniały się dość masywnymi proporcjami. Bardzo często lakierowano je na wysoki połysk i emaliowano. Ciężkie meble o intensywnych barwach potrzebowały jasnego otoczenia, dlatego wnętrza były jasne, o stonowanej kolorystyce. By dodać lekkości pomieszczeniom zastosowano wzorzyste tkaniny w postaci dywanów czy barwnych narzut. Kontrast ciężkiego z lekkim widać też po zamiłowaniu do połączenia skrajnych barw : bieli i czerni. Szczególnie widoczne jest to w zastosowaniu popularnej szachownicy na posadzce.
Zmienił się też materiał używany do produkcji elementów wyposażenia wnętrz: pojawia się szkło, chromowana stal, egzotyczne wielokolorowe drewno, kość słoniowa oraz marmur. Z poprzedniego stylu Art déco przejęło zamiłowanie do ornamentyki, jednak sięga po motywy egipskie, klasyczne i geometryczne. Detale przedstawiały postaci zwierząt, ludzkie akty czy promienie słońca.
Przedmioty produkowane w stylu Art déco nigdy nie weszły do masowej produkcji. Od początku traktowane były jak dzieła sztuki, luksusowe i wyrafinowane. A jednocześnie przybierały uproszczoną, symetryczną formę o kontrastowej kolorystyce.
Art déco szczególne zainteresowanie budzi wśród miłośników malarstwa w tym stylu. Charakteryzuje się on szczególnym nawiązaniem do kubizmu, a na pierwszy plan wysuwają się takie jego cechy jak: mocna zdecydowana kreska, geometryzacja form, oryginalna perspektywa. Doskonałym przykładem tego stylu jest twórczość polskiej artystki Tamary Łempickiej.
Poniżej link do reprodukcji artystki: